Leczenie uzależnień młodzieży zazwyczaj wykorzystuje różnego rodzaju terapie, z których każda ma na celu leczenie konkretnych problemów związanych z uzależnieniem. Na przykład terapia poznawczo-behawioralna (CBT) może pomóc pacjentom w zidentyfikowaniu negatywnych wzorców myślowych i nawyków, które przyczyniają się do nadużywania substancji czy rzeczy oraz w pracy nad zmianą swoich przekonań.
Terapia dla nastolatków jest zwykle bardziej elastyczna niż terapia dla dorosłych. Nastolatki i młodzi dorośli wciąż się rozwijają i kształtują swoją tożsamość. Ważne jest, aby nauczyli się zdrowych strategii radzenia sobie i sposobów odnoszenia się do innych, innych niż wybrany przez nich narkotyk czy czynność, w którą uciekają.
Jak w przypadku każdej terapii psychologicznej, ważne jest, aby młodzież czuła się komfortowo i bezpiecznie podczas sesji terapeutycznych. Ważne jest, aby terapeuci słuchali pomysłów i obaw nastolatków, nie oceniając ich, oraz zachęcali ich do jak największej otwartości i szczerości. Terapeuci powinni także szanować autonomię i zdolność podejmowania decyzji przez swoich nastoletnich pacjentów oraz dostosowywać terapię do ich potrzeb.
Leczenie uzależnień młodzieży zazwyczaj koncentruje się na różnych aspektach życia nastolatków. Niektóre programy leczenia koncentrują się na terapii indywidualnej, podczas gdy inne podkreślają terapię grupową.
Terapia indywidualna ma tendencję być najbardziej korzystna dla nastolatków, którzy nie są gotowi korzystać z terapii grupowej Terapia indywidualna może pomóc nastolatkom zidentyfikować i zająć się problemami, które przyczyniają się do ich uzależnienia, w tym depresji, niskiej samooceny i myśli samobójczych. Programy terapii grupowej koncentrują się na budowaniu umiejętności społecznych i ułatwianiu zdrowych interakcji.
